Om eerlijk te zijn, ik heb tijdens deze reis tot nu toe geen enkele inspiratie gevoeld om iets aan de pc toe te vertrouwen.

Het is niet dat het land niet mooi is, maar er mist iets.

Noem het een connectie.

Vorige reizen waren met z'n tweeeen, je hebt, zeker met een lokale gids en chauffeur al snel meer verbinding met het land.

We doen nu een groepsreis. De hotels staan, tot nu toe, ver van een dorpje.

Anders dan dat we op dit soort reizen gewend zijn

De gids doet zijn best, maar als singalees is hij nogal bescheiden en zijn engels is anders en zachter dan dat wat wij gewend zijn maakt verschil.

Het is net of je het land vanachter het glas van de bus beleeft.

Maar ik ga een poging doen.

Let even niet op de toon van de muziek.

Heenreis ging voorspoedig. Enige disonanten waren wat ouders die perse kleine kinderen mee moesten slepen.

Letterlijk, "Dan kunnen we in september nog even snel naar Bali, daarna moeten we ook voor de kinderen betalen". Dus koptelefoon op en de film iets harder om het gejank niet te hoeven horen.

En oh ja, er kwam en mailtje van de Emirates, dat er iemand met een virale herenvliesontstekking op de vlucht gezeten had.

Maar we hebben gelukkig een huisarts in ruste mee, dus in het ernstigste geval hebben we ondersteuning.

Groep was 22 mens, 4 echtparen, twee mannen en de rest vrouwen.

Een van de mannen moest helaas weer naar huis ivm met een overlijden.

Het is nog wat zoeken naar de groeps dynamiek. Het ontbijt en dinner is tot nu toe gezamelijk, in het hotel.

Hebben de gids wel weten te overtuigen om een avond de bus te nemen en in een lokaal restaurant wat te eten. Dit gaf meteen een heel ander gevoel. Er werden wat demonstraties van kooktechniek gegeven, we mochten zelf wat doen en het resultaat vond ik een stuk smakelijker dan het hotel eten.

Helaas kon niet iedereen mee, we hadden al een drietal zieken. De gids had met het hotel een afspraak gemaakt om een arts langs te laten komen, maar na een bezoekje van onze arts/reisgenoot was dat niet meer nodig. Het had gelukkig (nog)

niets te maken met de hersenvliesontsteking.

Terug naar de reis. Sri lanka heeft veel Boedistische monumenten.

Tempels waar je uitsluitend in mag op blote voeten, met bedekte benen en schouders. Nu is dat natuurlijk oud nieuws, dus reizen wij met een sarong in de rugzak.

Na India zijn we iets terughoudender met het zomaar neerzetten van onze slippers. Je weet maar nooit of iemand anders ze ook mooi vind. Maar dat ging hier tot nu toe goed.

De bezochte tempels waren grotten, waar in de oudheid een koning naartoe gevlucht was nadat hij een dispuut met een andere bevolkingsgroepering had. Toen hij na jaren weer stevig in het zadel zat heeft hij als dank,en natuurlijk als reclame voor zichzelf, tempels in die grotten laten bouwen.

En dat is zo hier en daar echt en fraai staaltje werk. Men zegt wel eens dat een beeld altijd al in de steen gezeten heeft, dat het alleen bevrijd moest worden. En dat is precies wat ze daar gedaan hebben. De grot is groter geworden, en boedha was bevrijd uit de rots.

Nu is dat natuurlijk niet de standaard wijze van tempelbouw hier in Sri Lanka. Overal staan stupa's en vrolijk gekleurde gebouwen. Men is hier voornamelijk Boedistisch, maar de goden uit het Hindoeisme hebben ook onderdak gevonden in deze Boedistische onderkomens.

Ons eerste onderdak was last minute gewijzigd naar strandhotel ergens op een industrie terrein. Dat merkte je niet in en rond het hotel, maar je zat daar wel vast. Strand was overigens door ons hollanders opgespoten. Zag er picobello uit. Golfbrekes om het zwemmen comfortabeler te maken, wie doet je wat.

Van daaruit tripje naar een lagune bij Negombo gemaakt. Heel veel ijsvogels gezien, leguanen, vliegende honden, diverse soorten vogels. Mooi....

Na twee nachtjes aclimatiseren begon het reizen uiteindelijk. Nou ja reizen, we doen 9 hotels aan in 20 dagen.

Valt best nog wel mee.

Hotel twee lag in Giritale, met een mooi overzicht over een reservoir. Ook hier is water, en dan de beschikbaarheid altijd wel een dingetje geweest. En volgens onze gids heeft men in de oudheid al grote kunstmatige meren aangelegd om het regenwater te sparen en te reguleren.

Sri Lanka draait grotendeels op rijst en, zoals bekend verondersteld mag zijn, is rijst dol op natte voetjes.

Vandaar de waterbouwkundige werken van de ouden. Nu versterkt en vergroot met beton, maar toch petje af voor die ouwelui. Lijkt wel wat op de dijkenbouw door de monniken uit Egmond.

Aardige fietstocht gemaakt door de rijstvelden en omgeving. Alleen jammer dat die mannetjes hier allemaal zo klein zijn. Ik had echt zo'n apenfietsje, mijn rug en onderkant vonden het op het eind echt wel genoeg.

Maar wel een leuk moment bij wat locals, demonstratie met diverse vormen van kokusnoot, vlechten blad, schoonmaken kokusnoot (zo'n ding zit verstopt in een soort vrucht) openen en proeven van kokus en andere dingen, maken van bakstenen en het beklimmen van zo'n boom. Was aardig.

De middag hebben we met een klein groepje de tempelruines van Polonnaruwa bezocht. Mooi museeum, opgeknapt met Nederlands geld, en dan allemaal stenen die ooit plaleizen en tempels van de toenmalige heersers waren.

Een van die koningen was een opperbaas communicatie. Hij liet een oude hoop stenen wat opleuken en zette er vervolgens een groot, en dan bedoel ik serieus groot, stuk steen neer waar zijn naam en zijn daden op wordt geroemd.

Kijk zo blijf je de vergetelheid voor.

Dag erna stond in het teken van de olifant. De olifant hier is een apart ondersoort van de Aziatische olifant.

Het heeft er hier van geritseld, maar toen kwamen de britten en met hun de koffie en de thee. Dat is niet compatibel met olifant. En dus werd er op een typisch brits sportieve wijze jacht gemaakt op die dieren.

Een van die britten had iets van 1500 kills op zijn naam staan, tweede en derde waren ex aequo op iets van 800.

Kortom het leefgebied is ernstig verkleind, maar gelukkig zijn het nu toeristen trekkers, dus worden ze iets beter behandeld en groeit het aantal weer.

Maar het blijft een imposant gezicht die dikhuiden. De hele dag grazend en tijdens dat grazen kan je vrij dichtbij komen. Of in het geval van de olifanten komen ze dicht bij jou, een jong mannetje begon zich tegen het reservewiel te schurken. Kon hem bij wijze aanraken. Heel bijzonder.

Al met al nog best wel wat woorden bij geen inspiratie. Nu even zwemmen, fotos komen nog

weer last van witruimte, moet dat weer uitzoeken, maar ook later

Wellicht tot over een paar dagen